Sagan af Kálfagerðisbræðrum

Í dag kvaddi ég Harald Árnason, eða Halla Árna eins og hann var alltaf kallaður.

Halli hefur alla tíð verði hluti af mínu lífi og sé ég hann fyrir mér brosandi með sitt einstakt blik í augunum og sjarma. Alltaf jafn glæsilegur og mun ég sakna hans. Enginn Halli á F 33 á götum bæjarins lengur. 

Hann Halli var mikið heima þegar ég var krakki. Hann og pabbi spiluðu saman, veiddu saman, gerðu heimsins bestu hákarlastöppu saman. Ég fór margar ferðirnar í olíubílum með þeim pabba og Halla og fékk meira að segja að fara í Portið, en hafði þó ekki aldur til að "ganga til altaris". Hann Halli spilaði oft við mig þegar ég var yngri og á ég eina yndislega mynd, sem ég held mikið upp á af okkur Halla spilandi á spil inni í stofu. Halli var þó ekki mikið á Laugarvegi 15 síðustu árin, en var alltaf jafn gaman að hitta hann og á ég margar góðar minningar um yndislegan mann. 

Barnabörnin tóku virkan þátt í athöfninni í dag, Árni Þór söng fallega og Selma dóttir Árna spilaði yndislega á flautu. Margt var við jarðaförina sem var í anda Halla, falleg og sögur sagðar af honum sem fengu fólk til að hægja, sem er nú ekki algengt við jarðafarir.

Ein sagan var af skotfimi Halla. Hann var sagður hafa skotið að tveimur mönnum, sem voru á rjúpnaskytteríi í Hraunalandi, þar sem Halli skaut gegn því að sjá um æðavarpið fyrir Pétur. Nú Hallli var kallaður fyrir sýslumann, en brást hann hinn vesti við og lét sýslumann vita að skotmaðurinn hafi sko ekki verið hann, því hann hefði klárlega hitt þá.

Ég hef heyrt margar sögur af þeim Halla og pabba og rifjuðum við eina þeirra upp í dag þegar við komum heim.

Þeir vinir, pabbi og Halli Árna höfðu gaman að því að fá sér í glas saman. Þeir sátu einu sinni sem oftar niðri á hótel Höfn hjá Palla vini sínum hótelstjóra og var mikið fjör hjá þeim félögum. Þeir urðu svangir eins og gengur og gaf Palli þeim að borða þessa líka dýrindis steik. Þeir vildu þá fá að vita hvaða kjöt þetta væri. „Kálfakjöt" sagði Palli og spannst mikil umræða um þvílíkt lostæti þetta væri og þá sagi Palli „ Af hverju kaupið þið ekki bara kálf á fæti?" Þeir pabbi og Halli urðu strax nokkuð spenntir fyrir hugmyndinni og veltu fyrir sér hvar væri hægt að ná sér í kálf. Þá sagði Palli þeim að hægt væri að fá nýborna kálfa á Hóli.

Þeir félagar settust yfir viðskiptaáætlunina (sjálfsagt gerð á servíettu frá Hótel Höfn) og reiknuðu út væntanlegan gróða af kálfaútgerðinni. Hvort sem það stafaði af eldvatninu sem í æðum þeirra rann, eða einhverju öðru þá var samdóma álit þeirra og allra viðstaddra að kálfarækt væri nú lítið mál og þeir myndu stórgræða á fyrirtækinu. Þeir gætu gefið kálfunum matarafganga frá heimilunum á Laugarvegi 15 og 33 og svo gætu þeir keypt ódýra undanrennu til að gefa þeim. Svo væri líka upplagt að láta þá bíta grasið á ballanum, sem myndi meira að segja spara slátt. Sem sé, kálfarækt var málið. Eins og með flest sem þeim datt í hug þá voru þeir ekkert að dvelja við hugsunina lengur og hringdu að Hóli og viti menn! Þar voru einmitt tveir nýbornir kálfar.

Fjörið hélt áfram fram eftir nóttu og gleymdu þeir fljótt kálfaútgerðinni. En á fögrum vordegi var bankað á dyrnar á Laugarvegi 15. Mamma fór til dyra og stóð þar maður sem sagðist vera kominn með sendingu til Budda skipstjóra. Pabbi var vakinn upp með hraði. Þegar hann kom til dyra og leit út, rifjuðust hratt upp atburðir næturinnar. Fyrir utan húsið var bíll með kerru. Á kerrunni stóðu tveir nýbornir kálfar, sem horfðu stóreygir beint í augun á sínum nýja húsbónda.

Pabbi hrökk við og glaðvaknaði. Hann sagði með hraði að afhending ætti að fara fram hjá Halla Árna og fóru þeir þangað með kálfana sem voru settir á ballann fyrir neðan húsið. Sjálfsagt hafa þeir félagar verið búnir að henda viðskiptaplaninu, því kálfarnir voru aldir á dýrindis nýmjólk sem þeir fengu beint úr 10 lítra beljum. En pabbi slapp vel því hann fór á sjóinn og lenti kálfauppeldið því allt á Halla. Kálfarnir höfðu mikla matarást á húsbónda sínum, Haraldi Árnasyni og komu þeir hlaupandi baulandi á móti honum í hvert sinn sem hann kom heim í mat eða svo mikið sem keyrði eftir Laugarveginum.

Kálfaútgerðin stóð í eitt sumar. Kálfarnir voru elskaðir og dáðir af krökkunum í hverfinu, enda gæfir sem heimalningar. Eitthvað voru þeir þó að sleppa út úr girðingunni. Eitt sinn gerðu þeir sig heimakomna við hurðina hjá Hönnu Stellu og Kidda G á móti. Segir sagan að þau hafi þurft að moka sig út úr húsinu og Halli hafi sést á fjórum fótum að þrífa upp skítinn eftir blessaða kálfana.

Um haustið var komið að slátrun og fóru útgerðarmennirnir því að velta fyrir sér endalokunum. Þeir sömdu við Venna sláturhússtjóra um eina flösku á kálf og keyrðu þá svo „upp í sveit". En þeir pössuðu sig þó á því að segja krökkunum ekki, að um væri að ræða himnasveitina, en ekki þessa eiginlegu með græna grasinu.

Kálfagerðisbræður, eins og Venni slátrari kallaði þá fóru þó ekki út í frekari útgerð. Enda hefur eiginlegur hagnaður sjálfsagt ekki verið mikill af fyrirtækinu. Nutu þeir félagar þó hvers munnbita, enda kálfarnir afar vel aldir á túninu við Laugarveg 33 og við hin getum hlegið að uppátækinu.

Athugasemdir

[Kristín Sigurjónsdóttir (IP-tala skráð) 12.1.2010 kl. 22:31]

Já...Herdís, alveg er dásamlegt að rifja þessa sögu upp. Þar sem ég er heilum 7. árum eldri en þú man ég eftir þessu ævintýri.  Mikið voru þessir kálfar elskaðir, margar ferðirnar fór ég með ´´10 lítra mjólkurbrúsana´´  á túnið hjá Halla Árna og knúsaði kálfanna  ´´mína´´.  Þeir voru rauðir og eltu mig um allt tún þegar ég kom með mjólkina og laumaði góðgæti að þeim í leiðinni. Þetta sumar var stórkostlegt fyrir mig, sem var alltaf með einhver dýr að hugsa um og enn þann dag í dag.  Eitt get ég sagt að KÁLFASUMARIÐ var fullbókað hjá mér.  Ég sem hef verið töluvert í viðskiptum  get alveg skilið af hverju Halli Árna og Buddi Jóhanns  pabbi okkar,  urðu aldrei ríkir af veraldlegum auði í viðskiptalífinu. Auðurinn sem þeir fengu eftir þetta sumar eru ómetanlegar minningar fyrir okkur af stórbrotnum og frábærum persónuleikum. Síðan er góð saga að því þegar þessar elskur (kálfarnir) fóru í sígrænu ´´himnasveitina´´ og frystikistuna.  Ég ætla ekki að fara mikinn í þerri sögusögn en eitt get ég sagt að sláturhúsið var opnað alveg sérstaklega fyrir ´´KÁLFAGERÐISBRÆÐUR ´´svo eitthvað var þetta erfitt og sögulegt.  Látum það bíða betri tíma að rifja þá sögu upp. Það er mikill sjónarsviptir af Halla Árna fyrir okkur Siglfirðinga og mun ég ávallt minnast hans sem hluta af lífi fjölskyldu okkar að Laugarvegi 15. Síðast spjallaði ég við Halla Árna í sumar er ég var að ganga með hundinn ´´pabba ´´ á Laugarveginum í sól og sumaryl, hann var að líta til veðurs og náttúrunnar af svölunum sínum á 33.

 Kristín Sigurjónsdóttir