Kvenhylli Steingríms J.

Ég ætlaði að fara að lesa fyrir próf í stjórnsýslurétti, en var eiginlega meira með hugann við ferðina á Siglufjörð og fréttir páskahelgarinnar og ákvað ég því að skrifa eina örstutta bloggfærslu.

Það er merkilegt hvað skoðanakönnunin um vinsældir stjórnmálaforingja hefur litað bloggheima og fréttir helgarinnar. Samfylkingin keppist við að segja að Sjálfstæðismenn mistúlki niðurstöður, ekki sé rétt að ISG sé ekki vinsæll leiðtogi, en annað sýnir niðurstaðan. Svo er það Geir H. Haarde sem nýtur mestra vinsælda, en ég þurfti nú svo sem ekki Gallup til að segja mér það. Það er bara eitt í þessari könnun sem ég næ ekki, en það er með Steingrím J. og kvenhyllina. Hvað er þetta með hann og konur, hefur þetta kannski bara eitthvað með VG að gera, getur einhver frætt mig um það?

Eggjaleit og málshættir

Í bítið í morgun rifaði í augu lítillar 3ja ára. "Mamma er nú kominn dagur?" Ég reyndi að telja henni trú um að enn væri nótt, en allt kom fyrir ekki, enda sú stutta sannkölluð A-typa og klukkan langt gengin í átta, sem sé kominn dagur að hennar mati. Hún vissi líka sem var að uppi biðu súkkulaðieggin í felum eftir því að Ellabörnin vöknuðu.

 

Lillastan þaut upp eins og eldibrandur í leit að Aftureldingarpáskaegginu sínu. Undir sófa og inn í skáp, bakvið púða og vasa. Ekkert egg fann hún og var heldur að missa móðinn, en þá allt í einu sá hún grilla í eggið undir gamla skrifborðinu hans afa. Þarna stóð það aleitt og beið eftir því að Sædís Erla fyndi það. Eggið var rifið upp og stefnan tekin inn í eldhús. Pokinn rifinn utan af egginu og unginn tekinn af..."mamma hann fótbrotnaði" vældi Sædís Erla og svo var raunin, annar rauði fóturinn hafði slitnað af, en svo gleymdist það strax, enda mikilvægara að snúa sér að aðalatriði dagsins...að borða páskaeggið sitt.

Stóru krakkarnir fengu líka sín egg og fullorðna fólkið eitt stórt saman (fyrir málsháttinn  ) en Elli minn fékk súkkulaði fyrir sykursjúka, því við vissum ekki að farið væri að framleiða slík páskaegg (bara næst Elli minn). Þórðarsynir, Doddi Jr. og Raggi sofa enn þegar þetta er ritað og láta sig sjálfsagt dreyma um páskaeggin frá frænku og málshættina, það skyldi þá aldrei verða..."morgunstund gefur gull í mund".

En málshættirnir í ár voru alvöru:

Þurrlyndi er oft ranglega álitið sem stórmennska, en feimni sem fáviska (Sædís Erla)

Illt er að eggja óbilgjarna (Ásdís Magnea)

Hin lengsta ferð byrjar með einu skrefi (Sturla)

Kærleikurinn er kröfuhæstur (gamla gengið)

Engin æska er án breka (Þórður)

Sá sem alltaf gengur í bestu fötunum sínum á ekki spariföt (Raggi)

og svo náttúrulega "Áfram Afturelding"

 

Gleðilega páska og njótið þess að vera til.

Fleiri páskamyndir frá Siglufirði hér.

Borðar þú allt sem að kjafti kemur?

Mér datt í hug í morgun þegar stóru börnin mín fussuðu og sveiuðu yfir því að pabbi þeirra væri að borða sardínur í tómat, hvað matarsmekkur breytist með árunum.

Í dag þá borða ég allan mat, en þegar ég var krakki þá var ég óttalega matvönd og man ég eitt tímabilið að ég borðaði bara bakaðar baunir og kakósúpu. En fljótlega fór maður að borða allan mat, enda alin upp við íslenskar matar hefðir, slátur, svið og sviðalappir í sláturtíð, súrmat og síld á þorranum. Egg, grásleppu og hrogn og lifur á vorin og eins var veiðimennska stunduð í ríki mæli á mínu heimili. Fiskur var veiddur á spún og í net og skotveiðar stundaðar á haustin. Pabbi verkaði og verkar enn hákarl og borðum við hann í bitum eins og annað fólk, en er líka útbúin hákarlsstappa, sem ég hef aldrei heyrt um nema hjá honum pabba mínum.  

Síðan heldur maður í þessar hefðir þegar maður fer sjálfur að halda heimili. Skata á borðum á Þorláksmessu, rjúpur á jólunum og oftast gæs á gamlárskvöld. Ég er sjálf komin með byssuleyfi og búin að kaupa mér byssu og ætla því að fara að veiða í matinn með strákunum og hver veit nema ég nái að skjóta sel einhvern daginn.

Selur var alltaf skotinn á Borginni við bústaðinn og var hann borðaður og fæ ég vatn í munninn við það eitt að skrifa þetta. Ég hef stundum reynt á ná mér í selkjöt, en það hefur ekki gengið vel undanfarin ár, enda ekki eitthvað sem maður kaupir í Nóatúni. Ég ætla nefnilega að koma upp hefð og bjóða "vonda" fólkinu úr ættinni minni til selaveislu á haustin og því þarf ég að fara að vinna í því að tryggja mér selkjöt árlega.  Ég held að síðasti selurinn sem ég fékk hafi verið skotinn af honum Sigurjóni Þórðar frænda mínum. En hann mætti með hann í garðinn á Laugarveginum fyrir nokkrum árum og var hann fleginn á staðnum, skorinn og soðinn í síðustu fjölskylduveislu.

Það er ein saga sem mér dettur alltaf í hug þegar ég elda selkjöt. Hún er af Þórði ömmubróður, mínum, pabba hans Sigurjóns sem var mikill húmoristi. Eitt sinn þegar við vorum hjá þeim Sigurlaugu var haldin selaveisla á Leifsgötunni. Þá kom verðandi (núverandi) tengdasonur í heimsókn og þekkti hann ekki lyktina. Hann spurði hvaða kjöt þetta væri í pottunum og þá sagði Þórður glottandi þessa dásamlegu setningu... "hvað er þetta maður, veistu ekki að ég vinn hjá kirkjugörðunum?"

Ég hef líka afskaplega gaman að því að bjóða útlendingum sem koma til mín koma upp á eitthvað séríslenskt. Ég man enn eftir svipnum á mágkonu minni amerísku þegar hún sá svörtu sviðakjammana á fatinu, alveg óborganleg sjón. Henni fannst kjammarnir vera að horfa á sig og verð ég að viðurkenna að á þeim tíma hafði ég aldrei leitt hugann að þessu, en glöggt er gests augað og trúlega er þetta tilfellið.

Ég veit ekki hvort það er uppeldið sem ég hlaut eða spennufíknin sem veldur því, en ég hef gaman að því að borða framandi mat í útlöndum og vel yfirleitt brennivín og hárkar þess lands sem ég fer til. En enn hef ég ekki enn rekist á súkkulaðihjúpuð skordýr eða súrsuð svínstrýni og held jafnvel að í því tilfelli veldi ég frekar eitthvað annað. En samt, maður veit aldrei, það gæti nú verið gaman að prófa!

Dásamlegt veður á Siglufirði

 

Hér á Siglufirði er búið að vera dásamlegt veður í dag, frekar kalt en bjart og fallegt. Bærinn iðar af lífi og er greinlegt að mikill fjöldi fólks hefur ákveðið að verja páskafríinu á Siglufirði þetta árið. 

 

Elli tók daginn snemma og var kominn í Skarðið á skíði upp úr kl. 10 á flottasta skíðasvæði á landinu. Ég fór hins vegar með Sædísi Erlu og afa í fyrsta "útivistartúrinn" minn á fjörðinn með Lucy og Mola. Við keyrðum á fjörðinn og hleyptum hundunum út úr bílnum á hundasvæðinu og gengum í kring í góða veðrinu. Það var greinilega margt í fjallinu og sáum við líka golfara spila á golfvellinum, frekar kuldalegt, en sem sagt enn einir páskarnir þar sem hægt er að vera bæði á skíðum og í golfi. Síðan fengum við okkur bryggjurúnt sem er ómissandi þegar maður kemur á Sigló.

Núna er Elli með allt liðið í sundi og því tími til að blogga pínulítið og setja inn páskamyndir á 123.is. Ég ætla að reyna að hvíla mig líka pínulítið og safna kröftum fyrir tónleikana með karlakórnum í Bátahúsinu í kvöld.

Frost um nær allt land en spáð hlýnandi veðri

Hverra manna ert þú?

Hver kannast ekki við það að vera spurður hverra manna hann sé?

Í örstuttu máli þá er ég komin af ættum Krossa- og Kjarna í Eyjafirði, vondu fólki af Snæfellsnesi og galdramönnum á Ströndum. Ég er fædd og uppalin á Siglufirði, dóttir hjónanna Sigurjóns Jóhannssonar skipstjóra og Ásdísar Gunnlaugsdóttur og litla systir Kristínar og Jóhanns.

Að undanförnu hefur áhugi minn á ættfræði farið vaxandi og held ég að það sé gamli góði grúsksáhuginn og óbilandi áhugi á fólki. Málið er að ég þekkti ömmur mínar og afa lítið þar sem ég var ung þegar þau létust. Foreldrar mömmu, afi Gulli, sem bjó á Akureyri þegar ég var barn dó þegar ég var 10 ára og þekkti ég hann best, en amma Kristín dó þegar mamma var bara 10 ára. Herdísi ömmu man ég óljóst eftir, en hún dó þegar ég var þriggja, en afa Jóhanni man ég vel eftir. En hann var á ellideildinni á Siglufirði og áttum við góðan tíma saman við spil og sprell, en hann sagði að 88 væri falleg tala og þá ætlaði hann að deyja og hann dó þegar hann var 88 og þá var ég ég rétt liðlega 5 ára.

Í gær þá varði ég deginum í að skrifa hjá mér upplýsingar um áa mína úr ættfræðiritum, Krossaætt í Eyjafirði (afi Gulli), Snæfellingar og Hnappdælingar, ábúendur og saga, Eyja- og Miklaholtshreppur (amma Kristín). Afi var verksmiðjustjóri á Raufarhöfn, Siglufirði og á Akureyri og svo var hann á Sólbakka við Önundarfjörð og er mamma einmitt fædd þar. Stór ætt og þekki ég fjölmarga ættingja mína og það er líka eitthvað með Fjeldstedana og vonda fólkið, því bæði tengdapabbi og Siggi, eini bróðir Ella míns náðu sér í frænkur mínar ættaðar af Snæfellsnesinu.

Um ævi föður ömmu og afa er ekki eins mikið vitað og er takmarkið að kortleggja þeirra ævi. Ég fór í gömul gögn sem ég hafði fengið send frá Halla frænda Gíslasyni um ættir ömmu Herdísar frá Ströndum aftur til langa langafa míns Þorsteins Þorleifssonar f. 7. júlí 1824, d. 9. sept. 1882. Bóndi, járnsmiður, hugvits- og yfirsetumaður í Kjörvogi Árneshreppi Strand og langa langömmu minnar Herdísar Jónsdóttur f. 22. mars 1830, d. 11. nóv. 1904. En Eiríkur Þorsteinn sonur þeirra var langafi minn og faðir Herdísar ömmu sem átti Sigurjón pabba minn og ég er sem sé a.m.k. Herdís þriðja.

Ég dustaði líka rykið af upplýsingum sem ég hafði fengið frá héraðsskjalasafninu á Ísafirði fyrir nokkrum árum síðan um afa Jóhann Pétur. Það er eins og maður hafi lent í gömlu ævintýrabókunum, en núna í leit að sögunni. Enn vantar mig nokkur ár upp á lífshlaup ömmu og afa. En þegar ég byrjaði þá vissi ég um afa að hann var fæddur 1. desember 1882 í á Stóru-Seylu í Skagafirði. Ég vissi að hann hafði farið í skóla til Kaupmannahafnar 1908 og var þar í a.m.k. eitt ár og að hann hafi verið á Ísafirði. Ég vissi líka að hann var bæjarfulltrúi í Vestmannaeyjum og átti þá verslun og innflutningsfyrirtæki, sem hann missti þegar skip með farm sökk á leið til Íslands. Þá fluttu þau í Haganesvíkina og síðar á Siglufjörð. Ég vissi líka að bróðir hans var Sigurjón Jónsson, bankastjóri og alþingismaður Vestfirðinga og þar hófst leitin.

Þökk héraðsskjalasafninu á Ísafirði og gömlum bréfum þá komst ég að því að afi flutti til Ísafjarðar frá Sólbakka í Önundarfirði um 1913 og vann í 4 ár sem bókari í Verslun Leonards Tangs og sön á Ísafirði eða Tangsverslun eins og hún var kölluð, staðsett í svonefndum Hæstakaupstað. Hann var skráður á Silfurgötu 7 Ísafirði árið 1916, þá 35 ára gamall og sagður verslunarmaður. Árið 1921 var hann skráður í Póstgötu 6 (nú Mjallargata), 40 ára gamall verslunarmaður. Hann var einn af stofnendum Græðis- togarfélags árið 1924 og þá sagður verslunarmaður á Blönduósi og hann var einn þeirra sem keyptu skipasmíðastöðina á Torfnesi 1921. Síðan hafði Jóna Símonía skjalavörður aftur samband og þá með upplýsingar um að þeir bræður Sigurjón og Jóhann hefðu keypt Skipabrautina ásamt Bárði G. Tómassyni og að hver hafi greitt 5500 kr.

Árið 1923 var afi svo skráður verslunarmaður í Blönduósi og eignaðist Kalla hálfbróður pabba. Eftir það kynntist hann ömmu Herdísi, trúlega á Siglufirði i kring um 1924 og þau eignuðust Þorstein og pabba. Amma Herdís var fædd Haganesvíkinni í Skagafirði 1893. Þegar hún kynntist afa var hún búin að fara í Lýðskóla í Bergstaðastræti í Reykjavík, Húsmæðraskólann á Blönduósi og læra fatasaum á Sauðárkróki, en þetta á ég allt eftir að skoða betur. Þegar þau kynntust var amma búin að vera sýsluskrifari á Akureyri og vann m.a. fyrir Pál Einarsson sem síðar varð borgarstjóri í Reykjavík og var amma svo líka sýsluskrifari á Siglufirði. Hún var alveg stórmerkileg kona sem fór um allt og tók myndir og skaut rjúpur og sel.

Næstu skref í málinu verða trúlega að hafa samaband við Vestmannaeyjar og Blönduós og Akureyri í leit að frekari upplýsingum um þau ömmu og afa. Já ætli ég endi ekki sem hvert annað húsgagn á þjóðskjalasafninu eftir nokkur ár með þessu áframhaldi.

 

 

 

Skemmtiferðaskip og æfingar

Það virðist sem vel hafi gengið að rýma skipið eftir strandið. Það skiptir mikil máli að starfsfólkið um borð í svona skipum sé vel þjálfað í viðbrögðum við að aðstoða ferþegar við rýmingar, líkt og flugþjónar og flugfreyjur háloftanna.

Ég man þegar ég vann á Norrænu þá voru haldnar vikulega æfingar. Flautan baulaði og þurftum við þá að fara upp á dekk og mæta í okkar bát. En áður var búið að setja upp skema um það hvaða starfsmenn færu saman á hvaða björgunarbát og síðan var róterandi hvað viðkomandi starfsmaður gerði í björgunarbátnum í hverri viku. 

Aldrei reyndi á þessa "allir í bátana" þekkingu mína á meðan ég vann þarna um borð sem betur fer. En þessi reynsla kom sér ágætlega seinna þegar ég var farin að vinna að hópslysaáætlun vegna ferjuslyss og viðbragða í landi. Móttöku á slösuðum, óslösuðum, flutningur, upplýsingagjöf, sameining fjölskyldna, sálrænn stuðningur og fleira. En hér á landi er að aukast straumur skemmtiferðaskipa og því mikilvægt fyrir almannavarnanefndir og aðra viðbragðsaðila að hafa gert slíkt skipulag til að samhæfa viðbrögð alla viðbragðsaðila. Það er vissulega mikilvægt fyrir fólk að kunni vel til verka hvað þeirra eigin störf snertir, en reynslan hefur kennt mér að ekki skiptir minna máli að hafa góða þekkingu á hlutverki annarra viðbragðsaðila í kerfinu og góða viðbragðsáætlun þar sem búið er að tryggja góða samæfingu þess kerfis sem fyrir hendi er á hverjum stað.     

 

1600 farþegar fluttir frá borði

Ert þú sáttur við nýjustu Gallupkönnun?

 

 

 

 

 

Ný könnun Capacent Gallup um fylgi stjórnmálaflokkanna sýnir miklar sveiflur í fylgi milli vikna og að ef þetta fylgi gengi eftir þá héldi ríksstjórnin velli.

• Sjálfstæðisflokkurinn bætir við sig 6,1% fylgi milli vikna og mælist nú 40,6 %. 
• Vinstri græn eru enn að hrapa þessa vikuna og komin niður í 21.1% en hafði flokkurinn 24% fyrir viku.
• Samfylkingin lækkar milli vikna og mælist nú 19,5% en hafði 19,9% fyrir viku.
• Framsóknarflokkurinn dalar enn og mælist nú með 8,1% fylgi í stað 8,3% fyrir viku.
• Frjálslyndir bæta við sig 0,1% og mælist nú með 5,4% fylgi í stað 5,3% fyrir viku.
• Íslandshreyfingin missir fylgi milli vikna. Mælist nú með 4,5% en hafði 5,2% fyrir viku.

Enn hefur ekki verið hrigt í mig frá Gallup og því svara ég bara hér og get ég ekki annað en sagt að ég sé sátt við þessa niðurstöðu 40,6%.

En ef þessi spá gengi eftir fengi Sjálfstæðisflokkurinn fleiri þingmenn kjörna en nokkru sinni fyrr og sýnir það að fólk treystir flokknum til áframhaldandi stjórnar. Stjórnarandstaðan er sífellt að reyna að koma höggi á flokkinn og stefnuna með litlum árangri, já nema til fylgisaukningar fyrir Sjálfstæðisflokkinn, sem hefur nú trúlega ekki verið ætlunin hjá hinum.

En þá að samstarfsflokknum Framsóknarflokknum. Hann virðist ætla að haldast jafnlár og spurning hvort nýja slagorðið "árangur áfram, ekkert stopp" dugi þeim í kosningunum. En eins og þeir segja alltaf þá kemur alltaf meira upp úr kjörkössunum, en fylgi þeirra sýnir í könnunum, sem er verðugt rannsóknarefni í sjálfu sér og spurning hvort Kára gæti nú ekki þótt áhugavert að leita að framsóknargeninu.

Það er alveg ljóst að nýtt framboð Íslandshreyfingin hefur ekki náð flugi, ég er í sjálfu sér ekki hissa þar sem startað var með fjóra frambjóðendur og engin stefnumál nema Draumalandið og finnsku leiðina sem unnið hefur verið eftir hér á landi í nokkur ár með ágætum árangri, eins og bent hefur verið á. Ekki hef ég trú á því að Bubbi hjálpi mikið. Hvað er þetta annars með poppara og skemmtikrafta.... grín..green, ég er ekki alveg að átta mig á því?

Hjá Frjálslyndum hefur mest púður farið í innflytjendamálin undanfarið og virðist á orðum annarra gesta í kaffiboði Kaffibandalagsins að bandalagið sé úr sögunni. Enda sá möguleiki svo sem ekki uppi á borðinu, ef þessi fylgiskönnun gengi eftir. Ég hef trú á því að við eigum eftir að sjá Frjálslynda snúa sér meira að öðrum stefnumálum á næstu vikum.

Fylgi Vinstri grænna er enn að dala og er það spá mín að enn sé ekki búið að ná botni, en engu að síður er flokkurinn að mælast með meira fylgi en þeir fengu í síðustu alþingiskosningum. Það virðist sem Íslandshreyfingin hafi einna helst tekið fylgi frá VG, enda keppast þeir við að greina fólk grátt eða grænt og eru greinilega allir búnir að steingleyma því að grænn er framsóknarlitur.

Samfylkingin hefur haldið sínu stöðuga léttvínsfylgi undanfarnar vikur og er greinilega skjálfti í þeirra herbúðum. Mér þótti skondið þegar Ágúst Ólafur varaformaður fór að tala um í tengslum við þessa könnun að ef fólk ætlaði að ná fram breytingum í vor, þá ætti það að kjósa Samfylkinguna, en ekki láta atkvæði sín detta dauð með því að kjósa litlu flokkana. En mér er spurn, ef vel gengur, af hverju að breyta, bara til að breyta?

Það er alltaf gaman að spá í spilin og til þess eru þessar kannanir m.a. gerðar. En við skulum ekki gleyma því að enn eru fimm spennandi vikur til kosninga, sem er langur tími í kosningabaráttu. 

Ágúst Ólafur: Hætta á að atkvæði detti niður dauð

Er þú páskabarn?

 

Ég er með ákveðið spurningaþema í gangi þessa vikuna, bara svona fyrir þá sem ekki hafa tekið eftir því  . Í dag þá ákvað ég að velta fyrir mér páskunum. Ég mun líka blogga annað slagið um persónuleg málefni á þessari síðu, en hingað til hef ég haft aðra síðu fyrir fjölskyldubloggið og myndirnar, en ætla að láta mér nægja þessa síðu a.m.k. yfir páskana.

En aftur að páskunum. Ég sjálf nýt þessa tíma í botn og í mínum huga er þetta mikill fjölskyldutími. Við fjölskyldan leggjum vanalega land undir fót og skellum okkur á æskuslóðir mínar Siglufjörð og förum á skíði. Þetta árið þá fóru stóru krakkarnir á undan okkur og eru þau búin að vera í dekri hjá ömmu og afa frá því á föstudag. Við förum svo á eftir með lilluna og höfum lánað húsið okkar á meðan þannig að ekki þurfum við að hafa áhyggjur af því, enda svo sem með öryggiskerfi líka, allt til að komast hjá innbrotum.

Þessi tími er alltaf skemmtilegur í leikskólunum, alls konar páskaföndur og höfum við fengið a.m.k. eitt listaverk á dag frá þeirri stuttu undanfarna daga. Hún hefur samt látið okkur fá listaverkin með fyrirvara um að við látum ömmu og afa fá þau þegar við förum á Sigló og tökum páskaeggin með líka.  Ekki mættu lifandi páskaungar í leikskólann þetta árið, en kannski er það ekki gert lengur í leikskólum, en stóru krökkunum þótti þetta alltaf mikið fjör á sínum tíma. 

Margir sem ég þekki hafa farið til útlanda þetta árið og tóku flestir sér tveggja vikna frí. Maður veltir því fyrir sér hvort væri sniðugt að tengja vetrarfrí við páskafríið og taka tvær heilar vikur, en eins og málin eru í dag er allur gangur á vetrarfríum grunnskólanna. Við lögðum til í fræðslunefnd um daginn að kannað yrði hvort grundvöllur væri fyrir því að samræma vetrarfrí grunnskólanna á svæðinu. Þá væri mögulega hægt að hafa eitt vetrarfrístímabil fyrir jól og annað eftir jól. Með því væri hægt að skapa grundvöll fyrir námskeiðshaldara varðandi námskeið fyrir krakkana og fjölskuldur og ferðaskrifstofur til að bjóða upp á ferðir á þeim tíma sem það væri í gangi. Þá yrði meira út þessum tíma fyrir fjölskylduna. En að mínu mati held ég það sé allt í lagið að kanna hug skólafólks og foreldra til þessa og kanna kosti og galla.

Páskaeggin eru ómissandi á páskum og erum við alltaf með páskaeggjaleit að morgni páskadags. Það er sko hamagangur á Hóli þegar krakkarnir eru að leita. Það hefur reyndar eftir því sem krakkarnir eldast verið erfiðara fyrir mig A týpuna að vaka til að fela blessuð eggin. Ég man eftir að eitt árið þá settum við stórt páskaegg út í glugga og síðan þegar það loksins fannst þá hafði það lekið niður í sólinni og unginn kominn niður í fót...en svoleiðis mistök gerir maður bara einu sinni .

Ég ætla ekki að fjalla um boðskap páskanna frekar en Spaugstofan, en er hins vegar alveg staðráðin í því að njóta páskafrísins með fjölskyldunni og fá mér páskaegg líka.

Ert þú útlendingur góurinn?

Ég bloggaði um innflytjendamál um daginn og ákvað að birta þann pistil aftur með nokkrum viðbótum vegna háværrar umræðu um málið.

Mikið hefur verið í umræðunni hvort hleypa ætti fólki af erlendu bergi brotið inn í landið og ekki hefur síst verið rætt um viðhorf Frjálslynda flokksins á þessum málum og hefur auglýsing í Fréttablaðinu sem birt var um síðustu helgi vakið hörð viðbrögð. Segja sumir að með því hafi kaffið líklega frosið í bollum flestra gesta í kaffiboði Kaffibandalagsins svokallaða.

Hávær hefur verið umræðan um óhindrað flæði vinnuafls erlendis frá sem ekki hafi nokkurn áhuga á samfélagi okkar og enn síður að læra íslensku, sem ég tel nú heldur betur of djúpt í árina tekið og hlutirnir oft teknir úr samhengi. Við getum ekki gleymt því að það er fullt af fólki kemur hingað, af því að það ákveður sjálft að koma hingað, búa hér og vinna. Mikilvægt er að við Íslendingar áttum okkur á því að við erum hluti alþjóðasamfélaginu. Okkur þykir sjálfum sjálfsagt að fara að vinna í útlöndum og flytja hvert sem okkur sýnist og lítum á það að afla atvinnuleyfis ef þarf, meira svona sem formsatriði. En að hleypa útendingum inn í landið okkar til að bú eða vinna, ó nei, ekki aldeilis!

Er ekki eitthvað skakkt við þessa mynd?

Að mínu mati þá borgar sig ekki að setja sig á háan hest í þessum málum og loka augunum. Við snúum ekki þróuninni við, landamæri eru ekki eins skýr og áður fyrr og aðeins tekur okkur fáeina klukkutíma að ferðast til annarra heimsálfa. Það má vel vera að ég sé ofurbjartsýn og einhverjir segðu að um sé að ræða afneitun á þau neikvæðu áhrif sem innflytjendur hafa á íslenskt samfélag.  Ég neita því og bendi á að ég sé bara mun fleiri jákvæða þætti og hvað fólk sem ákveður að flytja til Íslands getur auðgað okkar samfélag og hef ég bæði séð það og reynt.

En margt hefur samt breyst í rétta átt í viðhorfum okkar á liðnum áratugum. Fólk er hætt að gera ráð fyrir því að fólk sem hefur annan hörundslit en við Víkingarnir, tali ekki íslensku. Ég man eftir skondnu atviki sem ég varð vitni að, sem átti sér stað fyrir um það bil 20 árum síðan.

Þeldökkur maður kom inn í sjoppu og beið eftir afgreiðslu eins og gengur og gerist. Þegar kom að manninum þá sagði afgreiðslustúlkan og brosti ..... "What can I do for you?" ...... og þá svaraði maðurinn á þessari líka fínu íslensku....... "Ég ætla að fá pylsu með öllu og kók"...

Ég efaðist um að svona atvik ættu sér stað í dag, en fékk þá aðra nýlega sögu frá Ásdísi bloggvinkonu minni, sem ég varð að láta fylgja með.

Ein yndisleg vinkona mín, fór með kórnum sínum að syngja á jólaskemmtun hér í sýslunni. Meðal gesta á samkomunni var maður klæddur í vesti eins og hún hafði séð í Tyrklandi um sumrið svo henni datt í hug að hann væri útlendingur og svo var hann líka með tagl. Þegar hún tók svo eftir að hann tók ekki undir í Heims um ból, var hún alveg viss. Á eftir var boðið upp á veitingar og æxlaðist það þannig að hún lenti upp að hlið mannsins og spurði þá elskulega "and where are you from" hann svaraði hikandi "ég er nú bara héðan úr sveitinni " og það var hlegið dátt.

Að mínu mati eigum við að bera virðingu fyrir fólki, sama af hvaða kynstofni og kyni það er og gæti verið gagnlegt fyrir suma að byrja á að líta í eigin barm. Ég hef því miður ekki upplifað það að vera eina hvíta manneskjan á svæðinu í Afríku eða Asíu, en þeir sem það hafa reynt segja að það sé sérstök upplifun og hollt hverjum manni. Að vera allt í einu orðinn öðruvísi en allir hinir, allir glápa og vilja snerta og taka mynd, að vera útlendingur.

Það er að mínu mati til fyrirmyndar hvernig mörg fyrirtæki og stofnanir hafa staðið að fræðslu fyrir sína starfsmenn í vinnutíma og var frábært á árshátíð sem ég var á hjá einu af hjúkrunarheimilum höfuðborgarsvæðisins þegar ein af þessum aðkomnu starfsmönnum söng gullfallega, á íslensku .... já það sýnir okkur að brandarinn um vistmanninn sem bað þess eins að komast aftur heim til Íslands, er aðeins að þynnast út..

Ég held einmitt að við ættum öll að taka ábyrgð og virkja þessa nýju Íslendinga til þátttöku í samfélaginu og auðvelda þeim það að aðlagast. Við verðum að gera ráð fyrir að geta veitt þeim upplýsingar á þjónustustofnunum ríkis og sveitarfélaga og styðja vel fyrstu skrefin. Mikilvægt er að efla einnig stuðning í skólum enn frekar og bjóða upp á íslenskukennslu, sem er að mínu mati lykillinn að okkar samfélagi og því að vera enn virkari þátttakandi í íslensku samfélagi.

Gleymum því ekki að við erum að tala um fólk, nýja Íslendinga, fólk sem hefur valið að flytja til Íslands og ala hér upp sín börn sem líka eru líka Íslendingar, rétt eins og við hin. 

 

112 - ert þú í neyð?

 

 

Mér datt í hug áðan þegar ég fékk prufuboðin mín frá 112, hvað tilkoma 112 hefur breytt miklu fyrir okkur Íslendinga.

Ég fékk prufuboðin ásamt hundruðum annarra viðbragðsaðila vegna neyðaráætlunar sem ég tengist og þakkar maður fyrir hvert skipti sem maður fær prufuboðin í stað neyðarútkalls. Fjölmargir viðbragðsaðilar eru aðilar að þessum gagnagrunni 112 og nýta hann til að boða sitt fólk til starfa á neyðartímun eins og almannavarnadeild ríkislögreglustjóra, björgunarsveitir og Rauði krossinn. Þetta kerfi breytir miklu í viðbragðsflýti og er hægt að boða heilu hópana í stað þess að þurfa að hringja handvirkt í hvern og einn.

En þetta kerfi hefur einnig breytt miklu fyrir hinn almenna borgara. Nú þarf aðeins að muna eitt númer 112 hvort sem um er að ræða bruna, lögreglumál eða veikindi og er 112 það númer sem við brýnum fyrir börnum okkar að muna. Nýlega var númerið einnig virkjað í þágu barnaverndar og geta þeir sem vilja tilkynna brot á börnum hvort sem það eru börnin sjálf eða aðrir hringt í 112 og fengið samband við barnaverndaryfirvöld á hverjum stað. Ég skrifaði einmitt blogg um barnavernd um daginn, en hefur málum fjölgað og er þessi tenging við 112 örugglega einn liður í því.

Árlega er haldinn 112 dagurinn til að minna á neyðarnúmerið og starfsemi þeirra aðila sem tengjast númerinu. Þetta eru Barnaverndarstofa með allar barnaverndarnefndirnar eins og áður sagði, Flugstoðir með flugvellina, Landhelgisgæslan, Landlæknisembættið og sjúkrahúsin, slökkviliðin, Ríkislögreglustjórinn með allt lögregluliðið í landinu og almannavarnir, Slysavarnafélagið Landsbjörg og Rauði kross Íslands með allar sínar útkallssveitir.

Þessi dagur er haldinn í mörgum löndum Evrópu, en enn er 112 þó ekki notað í öllum löndum. Ég fann á heimasíðu 112 hlekk inn á síðu sem sýnir hvaða neyðarnúmer eru í hverju landi og gæti verið gott fyrir fólk að kanna það hér áður en lagt er af stað í ferðalag.

Við munum örugglega öll eftir einhverju tilviki þar leitað hefur verið eftir aðstoð í gegn um 112 og man ég eftir nýlegu dæmi. Skyndihjálparmaður Rauða kross Íslands 2006 var tilnefndur og heitir hann Egill Vagn. Hann er 8. ára drengur sem bjargaði lífi móður sinnar með snarræði þegar hún var í meðvitundarlaus ofnæmislosti. Hann sprautaði hana með adrenalínspenna sem hún var búin að sýna honum hvar væri og svo hringdi hann í 112 og óskaði eftir sjúkrabíl.

Stundum er gott að staldra við og sjá hvað okkur hefur áunnist í ýmsum málum og má með sanni segja að tilkoma 112 hafi aukið öryggi okkar Íslendinga hvað neyðarþjónustu og jafnframt aukið viðbragðsflýti viðbragðsaðila.